ΠΕΡΙ ΥΠΕΡΑΠΟΔΟΣΕΩΝ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΩΝ

ΠΕΡΙ ΥΠΕΡΑΠΟΔΟΣΕΩΝ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΩΝ …

 

Επειδή πολλά γράφονται, και πρόσφατα γράφτηκαν, για τις υπεραποδόσεις των φωτοβολταϊκών, θα κάνω μία σφαιρικότερη ανάλυση, σε μια προσπάθειά μου να σταματήσει η παραπληροφόρηση που επιχειρείται από διάφορους «ειδικούς» του χώρου.

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν είναι ένα καινούριο θέμα. Πριν από 30 περίπου χρόνια η ανάγκη απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα είχε γίνει ήδη αντιληπτή. Οι ΑΠΕ και ειδικότερα τα φωτοβολταϊκά δήλωναν «παρόν» αλλά ήταν αρκετά ακριβά (1 kw/p φωτοβολταϊκό Πάνελ , χειροποίητο τότε , κόστιζε περί τις 45.000 Ευρώ).

Ο στόχος λοιπόν ήταν να πέσει το αρχικό κόστος της εγκατάστασης .

Επειδή τα φωτοβολταϊκά και οι ΑΠΕ γενικότερα δεν έχουν μεταβλητό κόστος λειτουργίας (κόστος καυσίμου ) , αν έπεφτε το αρχικό κόστος εγκατάστασης, τότε θα έπεφτε δραματικά και το κόστος της παραγόμενης ενέργειας .

Μεταξύ των εναλλακτικών μεθόδων για την ενίσχυση της προσπάθειας μείωσης του κόστους των ΑΠΕ ( ίδρυση και εγκατάσταση νέων εργαστηρίων έρευνας για φωτοβολταϊκά, ενίσχυση υφισταμένων εργαστηρίων έρευνας για, επιδότηση βιομηχανικών μονάδων παραγωγής φωτοβολταϊκών) επιλέχτηκε η επιδότηση της παραγόμενης ενέργειας( Feed in Tariff ) .

Ο κάθε καταναλωτής που το επιθυμούσε, θα μπορούσε να βάλει φωτοβολταϊκά στη στέγη του σπιτιού του και για κάθε παραγόμενη κιλοβατώρα αρχικά θα αμείβονταν με 11 φορές μεγαλύτερη τιμή από την τιμή στην οποία αγόραζε την ενέργεια από τον πάροχο.

Απώτερος σκοπός του προγράμματος που ξεκίνησε από τη Γερμανία ήταν να ενισχυθεί η ζήτηση των φωτοβολταϊκών πάνελ, ώστε να αρχίσει η μαζική και κάθετη παραγωγή, να ενεργοποιηθεί η έρευνα, να αυξηθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των παραγωγικών μονάδων και φυσικά να πέσει το κόστος παραγωγής .

Τα χρήματα για την επιδότηση θα εξασφαλίζονταν από την εξοικονόμηση που θα προέκυπτε λόγω της μη ύπαρξης ανάγκης κατασκευής επιπλέον εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για κάλυψη οριακών αναγκών .

Για να κάνω πιο κατανοητή την παραπάνω πρόταση θα πρέπει να αναλύσω πολύ περιληπτικά τη λειτουργία της Αγοράς.

 

Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι σταθερή.

Στην Ελλάδα η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας, πριν από την κρίση, ήταν 4-5.000 ΜW το Φεβρουάριο και από το Μάρτιο ξεκινούσε να ανεβαίνει με μέγιστο αιχμής περίπου 14.000 ΜW τον Ιούλιο .

Αν για λόγους απλούστευσης και κατανόησης θεωρήσουμε ότι υπάρχουν 14 συμβατικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής με ορυκτά καύσιμα τότε τα 5 δουλεύουν συνέχεια και τα υπόλοιπα μπαίνουν σταδιακά όταν χρειάζονται, μέχρι το 14^ο που εργάζεται ουσιαστικά για κάποιες μέρες ή ακόμα και για κάποιες ώρες το χρόνο .

Ένα εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής που δουλεύει κάποιες ώρες το χρόνο βέβαια, ο έχοντας ελάχιστες οικονομικές γνώσεις συνειδητοποιεί ότι είναι τεράστια σπατάλη και δεν αποσβένεται ποτέ. (Στην πράξη βέβαια τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής εργάζονται όλα με μικρότερο ποσοστό απόδοσης σε σχέση με το μέγιστο που μπορούν να παράξουν, αλλά η ουσία του επιχειρήματος δεν αλλάζει ) .

Έτσι η μείωση της αιχμής από τα εγκατεστημένα και αρχικά επιδοτούμενα Φωτοβολταϊκά μείωσαν την ανάγκη για την ύπαρξη του 14^ου οριακού εργοστασίου παραγωγής, και εξοικονόμησαν τα χρήματα από την κατασκευή αλλά το κυριότερο από την λειτουργία του.

Αρχή εφαρμογής του προγράμματος .

Το αρχικό λοιπόν πρόγραμμα επιδότησης των λίγων στεγών στη Γερμανία επεκτάθηκε στο πρόγραμμα του 1.000.000 στεγών και στη συνέχεια και σε πάρκα. Από εκεί το αντιγράψαμε και στην Ελλάδα με μεγάλη καθυστέρηση. Αντιγράψαμε τα πάντα, ακόμα και τις τιμές . Δεν είναι σωστός λοιπόν ο ισχυρισμός ότι οι τιμές στην Ελλάδα ήταν εξωφρενικά μεγαλύτερες. Η νομοθεσία και στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες προέβλεπε μία αρχική τιμή η οποία κάθε έξι μήνες θα έπεφτε μέχρι που προβλέπονταν και η τελική κατάργηση της επιδότησης μέσω (Feed in tariff)

Αυτό λοιπόν το απλό στη σύλληψή του πρόγραμμα και η μαζικότερη εφαρμογή του είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ζήτησης , την αυτοματοποίηση και καθετοποίηση της παραγωγής, τη δημιουργία παγκόσμιου ανταγωνισμού την ενεργοποίηση της ερευνητικής διαδικασία και τελικά την κατακόρυφη πτώση των τιμών.

Από 45.000 € ανά ΚW το φωτοβολταϊκά πάνελ (το σημαντικότερο κόστος ενός φωτοβολταϊκού πάρκου) έπεσε σε 3.500 € το 2007, όταν έφτιαχνα εγώ το πάρκο μου και σε 400 € το 2016 . (Η τιμή σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μεγαλύτερη λόγω εφαρμογής της antidumping πολιτικής, για τα κινέζικα πάνελ.)

 

 

 

 

 

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ

H επιδότηση της παραγόμενης κιλοβατώρας στο μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα γίνεται μέσω τους τέλους ΕΤΜΕΑΡ που επιβαρύνει τον κάθε καταναλωτή. Είναι λογικό λοιπόν όταν γίνεται σύγκριση μεταξύ του τέλους ΕΤΜΕΑΡ τότε που δεν υπήρχαν φωτοβολταϊκά και το τέλος αυτό ήταν 0, με την σημερινή του τιμή να προκύπτει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αύξησης. Έχει επανακυκλοφορήσει και πρόσφατα ότι το ΕΤΜΕΑΡ αυξήθηκε 9.133 % . Η στατιστική αύξηση ενός αριθμού που η αρχική του τιμή ήταν μηδέν τα μαθηματικά λένε ότι είναι άπειρη. Έτσι λοιπόν οι λαϊκιστές στατιστικολόγοι δήλωσαν το ποσοστό αύξησης σε μία τιμή που τους βολεύει και που κάνει εντύπωση στα μάτια των απλών ανθρώπων.

Η στατιστική πολλές φορές δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις για αυτό πάντοτε δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στατιστικοί δείκτες αποσπασματικά. Ο δείκτης που θα ήταν πιο δόκιμος σήμερα είναι ότι το κόστος του ΕΤΜΕΑΡ στην Ελλάδα είναι 50% χαμηλότερο από ότι στη Γερμανία. Και αναφέρω το παράδειγμα της Γερμανίας όπου το πείραμα ενίσχυσης των ΑΠΕ έχει πετύχει

Το ανωτέρω πιστεύω ότι γίνεται πιο κατανοητό με το παρακάτω παράδειγμα.

Ένας ανθρώπινος οργανισμός 1 μηνός ζυγίζει μέσα στη Μήτρα περίπου 60 γραμμάρια .

Όταν Γεννιέται είναι 2 κιλά. Σε Ηλικία 25 ετών είναι 90 κιλά .

Έχουν νόημα οι δείκτες ότι ο άνθρωπος στην ηλικία των 25 Ετών είναι 4500 % βαρύτερος από όταν γεννήθηκε και 15.000 % σε σχέση με το πόσο ήταν στην κοιλιά της μάνας του 1 μήνα μετά τη σύλληψη του;

Αυτό που θεωρώ ότι έχει περισσότερο νόημα είναι να πούμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι 50 % βαρύτερος από κάποιον άλλον, με τα ίδια δεδομένα (φύλο ηλικία κλπ).

 

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

O σκοπός του προγράμματος επιδότησης (Feed in tariff ) επετεύχθη πλήρως. Και δεν θα σταματήσει εδώ. Η μείωση της τιμής θα συνεχιστεί με την είσοδο νέων τεχνολογιών και νέων μεθόδων παραγωγής .

Χάρη στο πρόγραμμα αυτό με παγκόσμια εφαρμογή και την επιδότηση της παραγόμενης κιλοβατώρας για συγκεκριμένη χρονική περίοδο ( εικοσαετία ) σήμερα ο κάθε καταναλωτής μπορεί να κάνει μία πολύ μικρή επένδυση και να απολαμβάνει τιμή ανά κιλοβατώρα που αγγίζει τα 0,03 Ευρώ ( προ αποσβέσεων και τόκων).

Η ανθρωπότητα είναι πολύ κοντά σήμερα στο να έχει μία εναλλακτική μορφή ενέργειας, φτηνότερη από το ρυπογόνο κάρβουνο που στην Ελλάδα είναι και επιδοτούμενο για πάνω από 20 χρόνια.

Περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η Greenpeace αποκαλεί τα εργοστάσια της ΔΕΗ, εργοστάσια δολοφόνους ενώ ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας υπολογίζει το κόστος υγείας στη χώρα μας εξαιτίας της λειτουργίας τους σε πάνω από 2 δις Ευρώ.

Εγώ δεν ισχυρίζομαι σήμερα ότι τα εργοστάσια της ΔΕΗ δεν είναι απαραίτητα στην εθνική οικονομία. Ισχυρίζομαι ότι το ενεργειακό μίγμα της χώρας μας πρέπει να αλλάξει και σιγά σιγά να περιορίζεται το ποσοστό των ρυπογόνων και επικίνδυνων ορυκτών καυσίμων .

Αυτό βέβαια δεν είναι αρεστό σε κάποιους συνδικαλιστές που αντιλαμβάνονται ότι περιορίζεται σταδιακά η «δυνατότητα του κλεισίματος του διακόπτη» που μέχρι σήμερα είχαν στα χέρια τους.

 

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ FEED IN TARIFF ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΕΛΛΑΔΑ .

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΑΡΚΩΝ .

Ανέφερα προηγουμένως ότι οι κυβερνήσεις στη χώρα μας εφάρμοσαν το σύστημα εγγυημένης απόδοσης αντιγράφοντας το γερμανικό ακόμα και στις τιμές. Όπως συνήθως όμως, εφαρμόστηκε στραβά.

• Πρώτο απ’ όλα καθυστέρησε η έναρξή του .
• Δεύτερον η τεράστια γραφειοκρατία οδήγησε σε μεγάλη καθυστέρηση στην υλοποίηση των πάρκων. Όσο καθυστερούσε η σύνδεση του πάρκου στο δίκτυο και η έναρξη λειτουργίας του, το κόστος των πάνελ μειώνονταν. Το όφελος αυτό όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν το καρπώνονταν ο παραγωγός αλλά ο κατασκευαστής του πάρκου γιατί οι τιμές ήταν συμφωνημένες σε σταθερή τιμή χωρίς ρήτρα μείωσης τιμής.
• Είναι αλήθεια ότι στην Περίοδο 2012-2013 υπήρξε αποκλιμάκωση των τιμών των φωτοβολταϊκών πάνελ όπως είναι αλήθεια ότι η Γερμανική κυβέρνηση «τράβηξε» δύο φορές κατά ένα εξάμηνο μπροστά τη μείωση της τιμής του Feed in Tariff . Θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Όπως θα μπορούσε να μην είχαν δοθεί άδειες σε Φαραωνικά πάρκα αρκετών MW.

 

Ο υπογράφων το άρθρο είχε προβάλλει έντονες αντιρρήσεις στον τότε υπουργό κ.Παπακωνσταντίνου και στον υπουργό κ.Χρυσοχοίδη για την ένταξη πάρκων ισχύος αρκετών ΜW και μάλιστα με την διαδικασία Fast Track ενώ είχε υποβάλλει γραπτή πρόταση για την ένταξη στα φωτοβολταϊκά στέγης, 300.000 ανέργων δικαιούχων επιδόματος ανεργίας με τη χορήγηση όχι επιπλέον επιδότησης αλλά ατόκου δανείου. Πρόταση που είχε υποστηριχθεί και από τον ΣΕΒΕ.

 

Ωστόσο το μέγεθος των φωτοβολταϊκών πάρκων που θα εγκριθούν, ο αριθμός τους και η τιμή που θα κατοχύρωναν, δεν καθορίζονταν από τους παραγωγούς αλλά από την Ελληνική Πολιτεία, η οποία δεν τόλμησε ποτέ να πάρει τα σωστά μέτρα. Και δεν τόλμησε γιατί πρέπει να θυμηθούμε τι γινόταν στη χώρα μας την Περίοδο 2012 -2013. Απανωτές εκλογές, ψήφιση του 1^ου Μνημονίου, έντονα σενάρια για επιστροφή στη δραχμή, αβεβαιότητα πολιτική και οικονομική. Τα μοναδικά έργα που γίνονταν τότε στη χώρα μας ήταν τα Φωτοβολταϊκά. Ενώ έπρεπε λοιπόν να επέμβει για να ρυθμίσει την αγορά δεν το έκανε. Γιατί τότε τα Φωτοβολταϊκά απασχολούσαν μπετατζήδες , μηχανικούς , ηλεκτρολόγους , μεσίτες , εργάτες , σιδεράδες , αλουμινάδες το σύνολο σχεδόν του οικοδομικού και όχι μόνο Κλάδου .

 

Και οι φωτοβολταϊκοί παραγωγοί που επενδύανε στην Ελλάδα τότε, το παίζανε κορώνα γράμματα και το ξέρανε. Αν η χώρα επέστρεφε στη δραχμή, αν χρεωκοπούσε οι επενδύσεις θα ήταν κατεστραμμένες.

Αυτοί όμως τολμήσανε.

Και δεν ήταν κανένα κλειστό κλαμπ. Όποιος ήθελε μπορούσε να εξασφαλίσει άδειες .

 

ΟΠΟΙΟΣ ΗΘΕΛΕ .

 

Όποιος τολμούσε, μπορούσε να ρίξει τις οικονομίες του, μπορούσε να υποθηκεύσει το σπίτι του για να εξασφαλίσει δάνειο για φωτοβολταϊκά, που όλες οι τράπεζες χορηγούσαν και να το κάνει. Κάποιοι τολμήσανε. Κάποιοι Όχι .

Κάποιοι προτίμησαν να βγάλουν ότι λεφτά είχαν στο εξωτερικό και να ανανεώσουν τα διαβατήρια τους. Κάποιοι άλλοι τολμήσανε, στέγνωσαν το σάλιο τους, βάλανε υποθήκη το σπίτι ή το μαγαζί τους ή και τα δύο και κάνανε το φωτοβολταϊκό τους πάρκο. Στηρίξανε την εθνική οικονομία στην πράξη με το είναι τους.

Και τώρα αυτοί που δεν τόλμησαν θέλουν .. «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».

 

Οι γνωρίζοντες οικονομικά γνωρίζουν ότι η απόδοση μίας επένδυσης έχει πάντα να κάνει με το ρίσκο της συγκεκριμένης επένδυσης .

 

Μπορεί όντως να υπάρχουν κάποιοι που κατασκευάσανε το φωτοβολταϊκό τους πάρκο το 2012 και 2013 με 150.000 € , αλλά εγώ έτσι πρόχειρα μπορώ να σας απαριθμήσω περίπου 100 πάρκα των 100 KWp που το πάρκο τους το 2012 – 2013 τους κόστιζε 400.000 €.

 

Μπορεί να υπάρχει 100 kWp πάρκο που πλήρωσε όρους σύνδεσης ( τα χρήματα που πληρώνεις στη ΔΕΗ για να κατασκευάσει το ηλεκτρικό δίκτυο μέχρι το πάρκο) 10.000 €, αλλά υπάρχουν και αντίστοιχα πάρκα που πλήρωσαν 120.000 €ή 1200 % παραπάνω (αφού αρεσκόμαστε στα ποσοστά).

 

Υπήρξαν πολλοί παραγωγοί που έκαναν ακριβές επιλογές διότι πάντα οι υπολογισμοί τους γίνονταν με την ισχύουσα νομοθεσία.

 

Τα δάνεια για φωτοβολταϊκά πάρκα στη Γερμανία είχαν επιτόκιο 1 % ενώ στην Ελλάδα μέχρι και 12, 5 %. Επιτόκια που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. (Αυτό στατιστικά σημαίνει 1250 % μεγαλύτερο επιτόκιο.)

 

Τα φωτοβολταϊκά δάνεια εκταμιεύονταν προκαταβολικά στη Γερμανία, ενώ στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του πάρκου και πολλές φορές μετά από μήνες.

Αν συνδυάσουμε τα ανωτέρω με τη χρονική περίοδο που κατασκευάστηκαν τα πάρκα ( περίοδος 2012 – 2013 ) στην οποία υπήρχε τρομακτική έλλειψη ρευστότητας, γίνεται αντιληπτό ότι το κριτήριο αγοράς εξοπλισμού από τους παραγωγούς δεν ήταν η χαμηλότερη τιμή ή η ποιότητα αλλά η χορήγηση πίστωσης κάτι που εκτόξευσε το κόστος της κατασκευής στα ύψη.

 

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

Και τότε έγινε το μεγάλο παράδοξο. Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή των πάρκων ο υπουργός ΠΕΚΑ κ.Μανιάτης, υπέρμαχος των ανανεώσιμων πηγών, ξαφνικά ανακάλυψε ότι τα φωτοβολταϊκά ήταν πλουτοπαραγωγική επένδυση και εισηγήθηκε μείωση των ταριφών. Η βουλή ψήφισε τον νόμο 4254/2014 με τον οποίο μειώθηκε η ταρίφα μέχρι 55 % , ποσοστό το ποίο διαφοροποιούνταν ανά τρίμηνο εγκατάστασης, τροποποιώντας αναδρομικά υφιστάμενες συμβάσεις και παραβιάζοντας με τον τρόπο αυτό το Ελληνικό Σύνταγμα και τις Ευρωπαϊκές Συμβάσεις .

 

 

 

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΑΡΚΩΝ

 

Η επιδότηση του συστήματος Feed in Tariff είχε σκοπό να κάνει συμφέρουσα την παραγωγή από φωτοβολταϊκά τόσο επειδή ήταν ακριβά όσο και επειδή η τεχνολογία ήταν καινούργια και τεχνολογικά –εμπορικά ανώριμη.

 

Πάνω από 200 εταιρείες κατασκευής φωτοβολταικών πάνελ παγκόσμιας εμβέλειας έχουν χρεοκοπήσει και δεν υφίστανται πλέον με αποτέλεσμα να μην ισχύουν οι εγγυήσεις τους και να μη καλύπτονται και από τις ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες δεν ασφαλίζουν ότι καλύπτει η εγγύηση του κατασκευαστή .

 

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των πάνελ που έχουν πουληθεί στην ελληνική αγορά δεν καλύπτεται από εγγυήσεις. Εταιρείες κολοσσοί όπως η καινοτόμα αμερικάνικη SOLINDRA , το καμάρι της γερμανικής βιομηχανίας η Q-CELL και η μεγαλύτερη παγκοσμίως σε παραγωγή, η Κινέζική SUNTECH δεν υπάρχουν με ότι σημαίνει αυτό για τους παραγωγούς .

Τα πάνελ των κορυφαίων ευρωπαϊκών κατασκευαστών SUNWAYS και SCHEUTEN παίρνουν φωτιά λόγω κατασκευαστικής ατέλειας και οι παραγωγοί δεν καλύπτονται ασφαλιστικά γιατί οι δύο εταιρείες έχουν χρεοκοπήσει.

Η κερδοφορία των φωτοβολταικών πάρκων είναι τόσο μεγάλη που οι τράπεζες κρατάνε το σύνολο των εισπράξεων του ΛΑΓΗΕ για να καλύψουν τα έξοδα των δανείων και δεν αποδίδουν στην πλειοψηφία των παραγωγών ούτε τα έξοδα για τη συντήρηση και την αποκατάσταση των ζημιών των πάρκων .

Η καταχρηστική λειτουργία των τραπεζών που χρεώνουν υπέρμετρα έξοδα φακέλου και κρατάνε τις δόσεις μέχρι και έξι μήνες μπροστά και άτοκα χειροτερεύει την ζωή των φωτοβολταικών παραγωγών .

Η μη ύπαρξη των στοιχειωδών για τη λειτουργία των πάρκων έχει ως αποτέλεσμα οι παραγωγοί να προβαίνουν σε περικοπές στην τηλεμετρία (απομακρυσμένη πρόσβαση μέσω κινητού) και στη συντήρηση. Έτσι μία διακοπή της παροχής σε κάποιο συγκεκριμένο μετατροπέα του πάρκου ή σε όλο το πάρκο λόγω πτώσης ασφάλειας στη ΔΕΗ μπορεί να γίνει αντιληπτή τον επόμενο μήνα. Αυτό σημαίνει ότι για ένα μήνα το πάρκο δεν δουλεύει.

Μπορεί να υπάρχουνε πάρκα που Παράγουν 1550 κιλοβατώρες ή ακόμα και 2000 κιλοβατώρες ανά εγκατεστημένο Κιλοβάτ αλλά υπάρχουν και πάρκα που παράγουνε 800 ή ακόμα και πάρκα που οι παραγωγοί τα έχουν εγκαταλείψει επειδή δεν μπορούν να τα συντηρήσουν.

Δε θα ισχυριστώ ότι δεν υπάρχουν πάρκα που έχουν κέρδη. Υπάρχουν αυτοί που είχαν μετρητά, που κάνανε εισαγωγή του εξοπλισμού μόνοι τους, που είχαν ιδιαίτερες γνώσεις κατασκευής και διαχείρισης. Παραγωγοί που είχαν και έχουν πρόσβαση σε φτηνό χρήμα. Αυτοί καθώς και μεγάλες φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις που απολαμβάνουν οικονομίες κλίμακος βρίσκονται σε άλλη μοίρα. Aυτό βέβαια δε δικαιολογεί σε καμμια περίπτωση Αναδρομική Μείωση Τιμής .

Από όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι έχει γίνει κατανοητό αυτό που δεν έχουν σταματήσει οι παραγωγοί να λένε από την αρχή . Το κάθε πάρκο είναι διαφορετικό και η οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των παραγωγών είναι από κακή ως άθλια .

Η οικονομική κατάσταση του κάθε παραγωγού προκύπτει από τις οικονομικές καταστάσεις (Ισολογισμός , Αποτελέσματα Χρήσης) του καθενός . Τα φωτοβολταϊκά πάρκα είναι δραστηριότητες μηδενικής φοροδιαφυγής γιατί η ποσότητα της παραγόμενης ενέργειας και η τιμή της περιέχεται σε ένα ενημερωτικό δελτίο που εκδίδει κάθε μήνα ο ΛΑΓΗΕ εξατομικευμένα για το κάθε πάρκο. Είναι αδύνατο να υπάρξει οποιαδήποτε αλλοίωση δεδομένου ότι ο ΛΑΓΗΕ είναι κρατικός φορέας . Επιπλέον το μεγαλύτερο μέρος των πληρωμών του κάθε πάρκου είναι τοκοχρεωλυτικές δόσεις τραπεζών τις οποίες επίσης δεν μπορεί να αποκρύψει ή να παραφουσκώσει.

Αντί λοιπόν να μπαίνουν οριζόντιες εισφορές με απίθανα κριτήρια, ανά τρίμηνο θα έπρεπε το κράτος να αφήνει τους παραγωγούς να έχουν τα κέρδη που προκύπτουν από την δραστηριότητα τους, να τα φορολογεί και να εισπράττει τα έσοδα. Αν κάποιος παραγωγός έχει αυξημένα κέρδη λόγω χαμηλού κόστους κατασκευής και σωστών επιλογών τότε θα κληθεί να πληρώσει αυξημένο φόρο, αυξημένη προκαταβολή φόρου κλπ .

Η φορολογία επί των κερδών είναι ο νόμιμος αναδιανεμητικός τρόπος στη σύγχρονη οικονομία.

Είναι κατανοητό ότι αν προχωρήσει μείωση τιμής, αυτοί που δε μπορούν σήμερα να πληρώσουν τα δάνεια τους θα καταστραφούν.

Αυτοί που εισηγούνται λοιπόν οριζόντια περικοπή τιμής έχουν αποκλειστικό στόχο τον αφανισμό του κλάδου, ο καθένας για το δικό του λόγο.

Η έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της βουλής στο ν.4254/2014 που μείωσε τις τιμές των φωτοβολταικών πάρκων μέχρι και 55 % , τόνιζε ότι η αναμενόμενη μείωση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού θα ήταν της τάξης των 200 εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να υπολογίζεται η μείωση εσόδων από τον ΦΠΑ.

 

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε:

• Η επιδότηση των φωτοβολταικών μέσω του Feed in Tariff έγινε στην Ελλάδα όπως και σε όλον τον κόσμο προκειμένου να επιταχυνθεί η μείωση του κόστους τους και να είναι συμφέρουσα η εγκατάσταση τους στο μέλλον.
• Έγινε για ορισμένο χρονικό διάστημα ( 20 ετία ) γιατί τα φωτοβολταϊκά ήταν ακριβά και εμπορικά ανώριμα.
• Οι στόχοι του προγράμματος έχουν επιτευχθεί πλέον παγκοσμίως και για το λόγο αυτό σήμερα δεν επιδοτούνται οι νέες εγκαταστάσεις .
• Οι επιδοτήσεις των ΑΠΕ και των φωτοβολταϊκών ειδικότερα, έχουν επιτελέσει το στόχο τους. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τις επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα οι οποίες διαρκούν πάνω από 20 χρόνια και δεν έχουν επιτύχει καμία θετική οικονομική παρακαταθήκη για το μέλλον.
• Τα όποια λάθη νομοθετικά και αδειοδοτικά έγιναν στην εφαρμογή του Feed in tariff στην Ελλάδα, δεν οφείλονται στους παραγωγούς αλλά στην Πολιτεία.
• Η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών έχει ήδη δημιουργήσει οφέλη στους καταναλωτές, προσφέροντάς τους σήμερα τη δυνατότητα να παράξουν καθαρή και φτηνή ενέργεια με κόστος σημαντικά μικρότερο από το αντίστοιχο των συμβατικών παρόχων. Ένας οικιακός καταναλωτής μπορεί στο πλαίσιο του ΝΕΤ ΜΕΤΕRING να εγκαταστήσει ένα φωτοβολταϊκό σύστημα ακόμα και 3 KW, παράγοντας τη δική του ενέργεια και καλύπτοντας το σύνολο των αναγκών του και αυτό θα του κοστίζει όσο το 1/3 του κόστους που καταβάλλει σήμερα στον πάροχο. Αυτό είναι ένα επιπλέον όφελος του καταναλωτή πέραν των υπολοίπων και πέραν της προστασίας του περιβάλλοντος .
• Η κερδοφορία των φωτοβολταϊκών δεν είναι δεδομένη. Εξαρτάται από το κόστος εγκατάστασης, το ποσό του δανείου, το επιτόκιο δανεισμού, από την οικονομική κατάσταση του παραγωγού, από την περιοχή εγκατάστασης, τη σωστή συντήρηση του πάρκου και πολλούς άλλους παράγοντες οικονομικούς και μη. Για το λόγο αυτό τα οριζόντια μέτρα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα έχουν οδηγήσει τον κλάδο σε μαρασμό ενώ στιγμάτισαν την επενδυτική σταθερότητα στην Ελλάδα .
• Από το σύνολο των φορολογικών εσόδων από τα φωτοβολταϊκά πάρκα, το κράτος θα μπορούσε να καλύψει πλήρως το ρεύμα 300.000 νοικοκυριών που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας ή θα μπορούσε να επιδοτήσει την ενεργοβόρα βιομηχανία ή να εφαρμόσει συνδυασμό των παραπάνω. Θα μπορούσε ακόμα να επιδοτήσει αναξιοπαθούντες αρχισυνδικαλιστές της ΔΕΗ.

 

Βλέπετε και την κοινωνική πολιτική την επιλέγει πάντα η εκάστοτε κυβέρνηση.

 

 

Το παρόν άρθρο απηχεί προσωπικές απόψεις του υπογράφοντος.

 

Τσικούρας Πέτρος

Γενικός Γραμματέας ΠΟΣΠΗΕΦ .