ΠΟΣΠΗΕΦ Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Παραγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας από Φωτοβολταϊκά
. Ποιος να μας πάρει σοβαρά και γιατί.
Η Κομισιόν επέβαλε 20% παραγωγή από ΑΠΕ. Το 2007 η κυβέρνηση Καραμανλή μοίραζε με την ντουντούκα κέρδη μέχρι 40% σε όποιον έμπαινε στις ΑΠΕ. Το 2009 τα «πράσινα άλογα» Παπανδρέου μίλαγαν για ενεργειακό όνειρο. Αλλά το 2014 το κρατικό μονοπώλιο πέφτει έξω και τις ζημιές θα πληρώσουν 51.000 επιχειρήσεις και νοικοκυριά που τους πίστεψαν. Δείτε αυτήν την άθλια εικόνα και με συγκεκριμένα νούμερα. Τον Φεβρουάριο του 2013 όποιος παρέδιδε στο σύστημα ρεύμα 1 MW από φωτοβολταϊκά θα εισέπραττε 450.000 ευρώ. Το 2014 με τις νέες ταρίφες που νομοθετεί η κυβέρνηση θα εισπράξει 270.000 ευρώ. Θα του παρακρατηθεί χαράτσι 30% που μπήκε το 2013. Και θα πάρει στο χέρι 190.000 ευρώ. Δηλαδή κάθε ιδιώτης-παραγωγός που επένδυσε, προγραμματίζοντας στα 450.000 ευρώ χάνει 240.000 ευρώ γιατί το κράτος και δεν τα υπολόγισε καλά και δεν το ενδιαφέρει αν είναι αναξιόπιστο. Πέστα αυτά τώρα σε ξένους επενδυτές. Προσέξτε τώρα σε τι Πολιτεία ζούμε, τι κράτος μας περιβάλλει και ποια χώρα είναι αυτή που φωνάζει επενδυτές για να σωθεί και να σώσει τους 2.000.000 άνεργους του 2014 που ζούνε από τις συντάξεις των γονιών τους, τους 200.000 επιστήμονες που ζητάνε δουλειά στην Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία και τους εργαζόμενους των 400 ευρώ του 4ωρου και της ανασφάλιστης εργασίας. Η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά του 2012 «κουρεύει» μέχρι και 30% τα οφέλη από την κάθε μορφής σύνδεση ΑΠΕ. Πρόκειται για 38.000 νοικοκυραίους που πίστεψαν στο κράτος και έβαλαν στην ταράτσα τους φωτοβολταϊκά για να μειώσουν τα έξοδά τους στο ρεύμα (παίρνοντας ίσως και κάτι τις πουλώντας το τυχόν περίσσευμα). Για 13.000 ιδιώτες που την πάτησαν και πήγαν να κάνουν δουλειές με το κράτος – μπαταχτσή στήνοντας στα χωράφια τους εγκαταστάσεις ρεύματος από ΑΠΕ. Και για ακόμη 23.000 περίπου ιδιώτες επιχειρηματίες που έμμεσα μετέχουν στον κύκλωμα των ΑΠΕ. Η χθεσινή κυβέρνηση Παπανδρέου του 2009-2012 (μαζί με τα παρακλάδια και τις επεκτάσεις της…) βεβαίωνε τους πάντες ότι θα έκανε την Ελλάδα μέγα Μεσογειακό κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενεργείας και άλλα παραμύθια της Μπιρμπίλη… Η προχθεσινή κυβέρνηση Καραμανλή του 2005-2009 παρέλαβε την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για υποχρεωτική ένταξη στο ενεργειακό ισοζύγιο παραγωγής ρεύματος από ΑΠΕ σε ποσοστό 20% και δεν έχασε την «ευκαιρία». Το 2007 πήρε την ντουντούκα στο χέρι και υποσχέθηκε λεφτά σε όποιον έμπαινε στα φωτοβολταϊκά και τις άλλες ΑΠΕ. Έστειλε και Βουλευτές στην επαρχία και ξεσήκωσαν από τα καφενεία αγρότες (αλλά και επιτήδειους) να μην χάσουν την ευκαιρία για κέρδη μέχρι και 40% από το ρεύμα που θα πουλούσαν στην ΔΕΗ αν έφτιαχναν εγκαταστάσεις ΑΠΕ και ιδίως φωτοβολταϊκά. Όμως την νέα τεχνολογία ακολούθησαν και σοβαρότατοι επιχειρηματίες, μικρομεσαίοι και ιδίως νέοι που έβρισκαν διέξοδο στα αδιέξοδα τους μέσα στην κρίση και ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση Καραμανλή και στην συνέχεια Παπανδρέου και έβαλαν τα λεφτά τους ενώ δανείσθηκαν (τότε) με άνεση και τα υπόλοιπα κεφάλαια από τις Τράπεζες. Το ίδιο έκαναν ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της ανεύθυνης πολιτικής ντουντούκας από το, 2007 μέχρι και το 2013,και 38.000 νοικοκυραίοι που έβαλαν φωτοβολταϊκά στις ταράτσες τους. Και άρα εδώ ανοίγει ακόμη μία πληγή με Τράπεζες, δάνεια και ανήμπορους να ανταποκριθούν. Αυτό όμως θα ακολουθήσει. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε μια επταετία, 2007-2014, στην ίδια Πολιτεία ανάμεσα στην θητεία τριών κυβερνήσεων και ενώ οι υπόλοιποι ιθαγενείς που δεν μετέχουν στα διαδραματιζόμενα πληρώνουν αναγκαστικά στον λογαριασμό του ρεύματος χαράτσι και για τις ΑΠΕ!!! Αυτούς τους ιθαγενείς θα προστατεύσει (λέει) η κυβέρνηση από την αύξηση κατά 140% του χαρατσιού!!! και «κουρεύει» κατά 30% τα κέρδη εκείνων που η ίδια η Πολιτεία κάλεσε να επενδύσουν!!. Βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν αποκλείω και εδώ τις κομπίνες, τους κομπιναδόρους της αγοράς, τους κρατικοδίαιτους και όλους εκείνους τους απίθανους που πάντα ανακατεύονται στον κλάδο και σε κάθε πρόγραμμα. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα που επίσης έχει να κάνει με την λειτουργία κράτους και θεσμών. Το ζητούμενο για εμάς είναι αν ο αναπροσανατολισμός και ο ανασχεδιασμός της οικονομίας μας (από την σημερινή σύνθεση της εθνικής παραγωγής λόγω και του αφανισμού της βιομηχανίας) με κατεύθυνση την τεχνολογία και την καινοτομία (πάνω στην οποία θεμελιώνεται και ο ενεργειακός τομέας ) μπορεί να γίνει από ένα κράτος –Μπανανία με χαρακτηριστικά την ανευθυνότητα, την αναξιοπιστία και την διαφθορά. Να γιατί υποστηρίζω ότι το μέλλον μας είναι στο σουβλάκι, την καφετέρια, το μπαράκι, στην ποδιά και στο συρτάκι…
Του Γιώργου Κράλογλου, george.kraloglou@capital.gr
